Mijn naam is Beytullah Cengiz. Ik ben geboren op 29 juni 1988 te Heusden-Zolder (België) en al enkele jaren actief als prijs winnend freelance fotograaf.
In 2011 ben ik aan de Katholieke Hogeschool KHLIM afgestudeerd en mijn professionele bachelor diploma als ICT’er behaald. IT-gerichte dingen hebben me altijd erg geboeid maar op een bepaald moment voelde ik dat mijn artistieke kant hiermee niet tot zijn recht kwam.
Vanwege mijn fascinatie voor beeldende kunst heb ik dan in 2009 de beslissing genomen om mijn creativiteit te uiten en te vooruitwendigen via fotografie. Al heel snel werd dit mijn passie.
De interesse voor fotografie kwam er niet plots. Artistieke foto’s die ik tijdens het surfen op het internet tegenkwam, trokken altijd mijn aandacht. Op korte tijd had ik al heel wat research gedaan om mijn kennis te verbreden. Ik wilde niet bij de pakken blijven neerzitten, dus spaarde ik heel wat geld door studentenjobs te doen en kocht hiermee mijn allereerste DSRL camera, namelijk de NIKON D80. Om me hierin te verdiepen las ik ook een heleboel informatieve fotografieboeken en magazines, hoogstaande vakartikels, etc etc. Dit smaakte naar meer, dus werd ik vervolgens ook lid van een fotografieclub. Hier ontmoette ik mensen die dezelfde interesses deelden: we verrijkten elkaars kennis en verbeterden onze vaardigheden. Vervolgens heb ik een tijdje studies gaan volgen bij CVO te Heusden-Zolder om zodanig mijn vakkennis te verdiepen.
In 2010 heb ik deelgenomen aan een fotowedstrijd, genaamd “Ik luister naar Istanbul” en tot mijn grote genoegen kan ik u meedelen dat mijn foto het tot de eerste plaats heeft geschopt. De opdracht was om een beeld van Istanbul weer te geven met creativiteit en luistervaardigheid als uitgangspunt. Tijdens mijn citytrip naar Istanbul had ik een aantal foto’s gemaakt. Ik koos mijn favoriete foto en zond hem in. De wedstrijd werd gehouden ter aanleiding van het feit dat Istanbul door het Europees Parlement werd verkozen als ‘De Europese Culturele hoofdstad van 2010’. Het doel hiervan was de rijkdom, de verscheidenheid en de gemeenschappelijke kenmerken van de Europese culturen tot hun recht te laten komen en ertoe bij te dragen dat de burgers van de Europese Unie elkaar beter leerden kennen.
Ik had helemaal niet verwacht goed te presteren en wilde eigenlijk gewoon weten wat de jury van mijn foto zou vinden. Een week na de inzending ontving ik een e-mail van de organisatoren met de uitnodiging voor de Avond van de Awarduitreiking. Tussen maar liefst 120 deelnemende fotografen over heel België kwam mijn foto op de eerste plaats terecht. Het was een grote eer, een echte euforische belevenis om te horen dat ik deze fotowedstrijd gewonnen had. Werkelijk de gelukkigste dag van mijn leven!
Ik kreeg hiervoor veel aandacht van het publiek, maar dit neemt niet weg dat ik nog steeds dezelfde bescheiden Beytullah ben. Het winnen van deze wedstrijd maakt van mij natuurlijk niet de beste fotograaf. Neen, in tegenstelling. Ik blijf werken aan mijn visie en vaardigheden.
De wedstrijd was gewoon een soort van duwtje in mijn rug en het deed me realiseren dat ik hiermee verder moest gaan. De motivatie was er voorheen ook, maar deze succeservaring verhoogde het nóg meer!
